Madem İstanbul ile başladık, devam edelim. Orhan Pamuk, "İstanbul artık hüzünlü değil mutlu bir şehir" demişti. Onun çocukluğunda İstanbul biraz melankolik bir şehirmiş. Ama yıllar su gibi akıp gitmiş, İstanbul değişmiş. Üstelik İstanbul'u tek bir ruh haliyle tanımlamak ne mümkün! Çünkü bu şehrin bir anı bir anına uymuyor. Bir yeri bir başka yerine benzemiyor. Onu tanımlayacağınız sözcükleri, durduğunuz yere göre seçmeniz gerekiyor. Ben şöyle bir şeyler buldum: İstanbul'un ruhu hep değişken... Sevgilisiyle ilişkisinde gel-gitler yaşayan bir genç kız gibi. Bir gün mutlu, bir gün mutsuz... Uzaktan bakınca çok güzel... Ama yaklaştıkça yüzündeki derin çizgileri görebilirsiniz. Asla kendi sesini duyamayacak kadar kalabalık. Enerjik. Sürprizli, şaşırtıcı... Çok eğlenceli ama bir andan diğer ana çok değişken. Aniden çok depresif olabilir. Paraya tutkulu... Parası olana çok cömert... Deniz kadar mavi, çamur kadar siyah. Zemini kaygan. Yol ayağınızın altından gidebilir. Korkulu ve heyecan verici... Ama kesinlikle çok güzel...