Hollywood ile burayı karşılaştıracak değilim ama zirveden aşağıya inen yol, her yerde aynı.
Aynı yalnızlık, aynı parasızlık, aynı çaresizlik... Parlayan her şey sönüyor, külleniyor.

YILDIZLAR KAYIYOR
Yeşilçam dönemlerinin yıldızlarını birer birer kaybediyoruz. Ama nasıl? En son Ünsal Emre evinde ölü bulundu. Ondan kısa bir süre önce Mesut Engin öldü. Bir zamanlar gazinoların kraliçesi olan Behiye Aksoy, bir huzurevinde kalıyor.
Zamanında lüks evlerde yaşayan bir ünlü, gün geldi taksi parasını sağdan soldan istedi.
Parlak günlerine bakınca bu acı sonlar akıl almaz geliyor insana.
Sinemanın eskileri cenazelerde ortaya çıkıp "Bize kimse sahip çıkmıyor" diye şikayet ediyor.
Kim kime sahip çıkacak? Herkes koşarken, kim kimin elini tutacak?
Benim bu mesleği yaparken gördüğüm kocaman bir gerçek var:
Şöhretliysen, hiçbir şey sonsuza kadar sürmüyor. İşte bu nedenle şöhrete kafayı taktığın kadar kendine, geleceğine, insan ilişkilerine, biriktirdiklerine, aile olmaya, dostluğa da kafayı takman gerekiyor.
'Artist' filminde George Valentin'i izlerken hep kayıp giden yıldızlar geldi aklıma.