Herkesi beğenmek zorunda mıyız?

"Ajda Pekkan'a neden bu kadar tavırlısın?" diye soranlar oluyor. Ne tavrı canım? Kendisini tanımam etmem. Zaten tanışmadığımız için bu kadar rahat arkasından konuşulanları ve gerçekleri yüzüne karşı yazma rahatlığını buluyorum.
Bu işi yaparken ikametgah adresinin İstanbul olmamasının bir avantajı bu işte!
Kimseyle bir samimiyetim ve 'Aman bunu yazarsam ayıp olur mu?' endişem yok.
Ayrıca bu ülkede bazı isimler var ki sanki herkes onları sevmek, beğenmek zorunda.
Dil uzatmak, eleştirmek, yazılmamış kurallarla zinhar yasakmış gibi.
Ben Ajda Pekkan'a 80'lerin şartlarında atfedilen Süperstarlık payesini son derece abartılı ve lüzumsuz buluyorum, bunu da her zaman söylüyorum.
Başkalarının şarkılarını söylüyor ve o şarkıların da sözlerini 40 yıldır ezberleyemiyor.
Ayıp artık insan 'Kimler Geldi Kimler Geçti'nin sözlerini de konserinde ekrandan bakarak okumaz ama ya?
Ki ne varsa o bir türlü ezberleyemediği eski şarkılarda var.
Yeni şarkılar 9/8'lik eften püften piyasa işleri. Her yaza ayrı bir şarkı taktiği.
Bir-iki yıl önce Beyazıt Öztürk'ün programında canlı canlı Türk Sanat Müziği söylemeye çalışmıştı da, ekran karşısında onun yerine mahcubiyetten benim yüzüm kızarmıştı.
Kendisine çok iyi bakıyormuş, hâlâ genç kız gibiymiş, günde üç saat spor yapıyormuş.
Yapıyorsa kendisine yapıyor; bunun seyirciye güzel görüneyim özeni olduğunu düşünmüyorum.

SHAKIRA GİBİ!
Seyirciye saygıyı bu kadar önemsese, bacak kaslarını güçlendirmeye ayırdığı zamanın yarısını şarkılarının sözlerini ezberlemeye harcardı.
Dans etmek konusunda benden beter ama yine pohpohcu basına bakarsan yıllardır sahnelerde adeta bir Shakira gibi esiyor!
Neyse uzatmayalım, Ajda Pekkan'ın ünü, bir başkasının dublajıyla şöhret olmuş bir sinema oyuncusunun ödül alması gibi, insanın adalet duygusunu tırmalıyor. 'Hak yemez ve yedirmez abla' olarak benim itirazım da tam bu noktadır.
Başka da bir diyeceğim yoktur.