Yukarıda anlattığım eziyet törenlerini ve kutlamaları toptan iptal etmek, vur demekten öldürmeyi anlayanların işine gelmemeli.
Eğer 19 Mayıs günü, Atatürk'ün gençliğe armağanıysa, bu hediyenin layığı gerçek coşkuyla verilmeli.
Gençlik ve Spor Bayramı, gençliğe işkence edilerek değil; onları güldürerek, eğlendirerek, mutlu ederek yaşanmalı.
Gençler yine o stadyumlara doluşmalı ama şebek gibi kostümler ve ucube gösterilerle değil, tribünlerde neşeli, keyifli, mutlu izleyiciler olarak...
Sahnede en sevdikleri sanatçılar... Avaz avaz şarkılar...

DAHİYANE FİKRİM!
Bakın aklıma dahiyane bir fikir daha geldi mesela. Madem bu bayramın adının içinde spor da geçiyor ve madem bu memlekette en sevilen spor futbol...
O zaman o şehrin futbol takımı ve hatta dört büyükler de dahil, liselerden seçilecek karma takımlarla 15 dakikalık sembolik bir maç yapılamaz mı?
Acayip eğlenceli olmaz mı?
Üniversite kampüslerinde de aynı şekilde konserler, festivaller düzenlense; bayram dediğin gerçekten bayram gibi yaşansa...
Yemin ederim ben bu karta kaçmış halimle mezun olduğum üniversitenin kampüsüne koşa koşa gider, o keyifli ortamda Gazi'mi de rahmet ve minnetle anarım; geçmiş gençliğimin bayramını da şöyle doya doya kutlarım.
Hoş gerçi ben O'nu dualarla ama biraz da ezik, her zaman anarım ya... 'Pek layık olamadık galiba, hıı?' diye sorar, Fatiha'mı 'o hep yalnız ruhuna' yollarım.