Bayramları artık sevip sevmediğimden emin değilim. Aman! Aman! Korkmayın sevgili okur; 'Ah nerede o çocukluğumun bayramları klişesine girmeyeceğim. Çok bayat! Hop hop hop hayatımız değişiyorsa, bayramlarımız niçin değişmesin. Ben yine İstanbul'dayım bu bayram. Elim telefona kaçıyor, sanki beni kandırıyor. Anneannemi özlüyorum bu bayram. Kocaman aile sofraları eksik kaldı bu bayram. Ben bayram değilmiş gibi yapıyorum. Yağmurlar yağıyor bu bayram. Hem şehrimize hem bayramın ta kendisine... Ben de bir şiir kitabını evirip çeviriyorum. Bir başından bir ortasından okuyorum... Yılmaz Erdoğan'ın yeni şiir kitabı 'Sahiler Düş Düşler Sahi'... Durup durup geri dönüyorum sayfa 37'ye... Adı; 'Ben Yandım'... "hangi dilde ağlıyorsa insan işte ana dilidir ayrılmanın her sokağa şifa niyetine bir açlık güzereş kardaşlık bilinen en uzaklık..." Sonra sayfa 38... "kalbim kül oldu eski bir kütüphane yangınında ben yandım... kimi cüret etsem sevmeye kendime küçük geldim zayıf kaldım he Murathan esir düştüm sefil oldum acılarım hep tavsiyedir çok sevdiğim bir şairden yok bıra yok ne etsek olmuyor'un ranza arkadaşıyım bilinen en uzak yatılı bölge okulundan ben yandım..." Yani bana sahiler düş, düşler sahi bu bayram... İyi bayramlar...