Buca'nın Arena Stadı'nda maç izlemek çok keyifli. İnsan kendini maçın içinde hissediyor. Tribünler sahaya yakın olduğundan taraftarın tezahüratı rakip takım üstünde baskı oluşturuyor. Bucaspor Süper Lig'de tutunur ve yönetimi gelecek yıl için güçlü bir takım kurarsa, Buca Arena'da çok takımın canı yanar. Ancak Arena Stadı'nın bir defosu var; oyuna doğrudan etki eden aşırı bir rüzgar alıyor. Rüzgarı kesecek bir formül üretilmeli. Çünkü Bursaspor maçında Buca Arena, Olimpiyat Stadı'ndan farksızdı. Maça gelirsek... Bursaspor için zirveden kopmamak adına 'kırılma noktası'ydı. Aşırı rüzgarın hakim olduğu maçta iki takım da ilk yarı 'kördövüşü' mantığı içinde didişip durdu.
İlk 45'te Bucaspor rüzgar avantajını kullanamadı. Bursaspor kalesine Leko'nun dışında tek bir şut atmadı. Böyle tezatlık olur mu? Oysa Bursaspor rüzgar altında topu kullanamadığı gibi kontrollü pas bile yapamıyor ve organize olamıyordu. İvankov'un degajları orta sahayı geçemiyor, Serdar Aziz-İbrahim ikilisinin savunmadan şişirdiği tüm toplar ya kısa düşüyor ya da taca gidiyordu. Rakibini çalımlayan Volkan Şen, rüzgara çalım atamadığından kanat bindirmelerini yapamıyordu.

ÖZGÜVEN EKSİKLİĞİ VAR
Bursaspor ikinci yarı rakibinin kullanmadığı rüzgar silahıyla galip geldi. Batalla'nın ölü toptan rüzgarla attığı gol sonrası topu kullanmak yerine telaş yapılması ve skoru korumak amacıyla savunmaya kapanılması özgüven eksikliğiydi. Bu telaş Bucaspor'u kamçıladı ama Erkan ve Mendy son vuruşlarda beceriksizdi.
Britanya'da İngiliz, İrlandalı, İskoç oyuncular şut atmayı çok sever. Maç boyu etkisiz olan Miller, rüzgarı kullanarak sağ çaprazdan plase bir vuruşla golü atarken Bursaspor'u da rahatlattı.
Ertuğrul Hoca, "Camiada bir karamsarlık seziyorum. Ama biz zirveden kopmayacağız" demişti. Bursasporlu futbolcuların kafalarının çok rahat olmadığı ve güven eksikliği yaşadığı çok net belli oluyor. Bu kritik galibiyet Bursaspor camiasına dilerim moral olur. Futbolda karamsarlığa düşmek en büyük yenilgidir.