O-hooo şekerim, 'ben bir ev bağımlısıyım' dedim, bundan şikayet ettim ama şu anda çok rahatım.
Çünkü 'ben de öyleyim, ben de evimden ayrı kalınca delirenlerdenim' diyen o kadar çok mesaj aldım ki, şimdi kendimi son derece iyi hissediyorum.
Bu hafif enfekte durumun yalnız bana özel olmadığını bilmek çok mutlu etti beni.
Hele dün Hürriyet'ten Melike Karakartal konuyla ilgili öyle güzel bir yazı yazmış ki, adeta bir pas atmışım da, Melike de gole çevirmiş gibi hissettim.
Arşive girip okumalısınız.
Ben sadece minik bir parça sunayım size: "İnsanlara, adalete, hatta işe-güce dair inancını kaybettiğinde, güven hissin yerle bir olduğunda, bir tane sığınak belirliyorsun. Genellikle o en güvenli sığınak, ev oluyor. O evde, kendi düzenini, kurallarını yaratıyor ve kendini dışarıya kapatıyorsun.
Orada bulunduğun sürece başına kötü bir şey gelmeyeceğine inanıyorsun."
Evet, aynen öyle sevgili Melike...
Ve anladım ki, bunu çok da dert etmemek lazımmış.
Baksanıza meğer benim gibi ne çok 'ev maytı' varmış!