Venedik'in Yerlileri, Soyları Tükenmiş Gibi Hissediyor

VENEDİK- 14 Kasım'da öğle vakti, sarı çiçeklerle süslü Çingene pembesi bir tabut taşıyan bir gondol, Büyük Kanal'da ilerliyordu. İnsanlar gondolu kıyıdan seyrediyor ve Rialto Köprüsü'nden selamlarını yolluyorlardı. Bir anda gondol Venedik Belediye Sarayı'nın önünde yanmaya başladı. Fotoğrafçılara malzeme çıkaran, siyasi bir parodi niteliğindeki bu büyük gösteri, Venedik için yapılan sahte cenaze töreninin en önemli öğesiydi. Bir grup muzip provokatör Venedik'in tarihi merkezinde oturanların sayısının düşmesini protesto etmek için düzenlemişti bu töreni. 1993'te 74 bin olan bu sayı, kiraların artması ve turist kafilelerinin binlerce insanı anakaraya itmesi nedeniyle 60 binin altına düştü. Yerliler artık kendilerini nesli tükenmekte olan bir tür gibi hissediyor. Yerli bir otel işletmecisi olan ve cenaze törenini düzenleyen Venessia grubunun sözcüsü Matteo Secchi, "Kısa süre içinde bir şey yapılmazsa hayalet şehre döneceğiz. 30 sene içinde bir tane bile Venedikli kalmayabilir burada" diyor. 40 yaşındaki Secchi, cenazeden bir gün önce üzerinde siyah kıyafetleriyle camında elektronik bir nüfus sayacı bulunan bir eczanenin önünde dikiliyordu. 59.992 yazıyordu sayaçta. Belediyeye göre Venedik'in nüfusu, 30 bin nüfusu bulunan çevre adalar hariç, 60 bin 25. Venedik Belediyesi iskân sorumlusu Mara Rumiz protestoyu "Hayatta olan bir baba için düzenlenen ve genelde kötü şans getiren bir cenaze töreni" olarak betimledi. Yine de Venedik nüfusunun 1971'de 108 bin 300 kişinin olduğu düşünülürse, büyük bir düşüş yaşandığı söylenebilir. Ayrıca şehri her yıl ziyaret eden 18 milyon turistle karşılaştırıldığında yerleşik nüfus bir hayli küçük kalıyor. Yerleşik halkın bir kısmı cenaze töreni için geç kalındığını bile düşünüyor. Rialto pazarındaki balıkçı tezgâhında duran 52 yaşındaki Massimo Zane, "Çok geç geldiler. Biz çoktan öldük" diyor. Babası tezgâhı 40 sene önce açtığında, iki sıra halinde uzun kuyruklar olduğunu söyleyen Zane. "Şimdiyse bir avuç emekli var burada. Onlar için üzülüyorum. Hayat pahalı" diyor. Konut fiyatları şehrin tarihi merkezinde çok yüksek ve mal sahiplerini evlerini yerleşik halka uzun süreli kiralamak yerine yabancılara kısa süreli kiralamayı daha karlı buluyor. Ülkenin diğer bölgelerine taşınanların sayısı arttığı için, pek çok kişi Venedik'te hastaneler, çocuk bakım tesisleri, marketler ve hatta ayakkabı tamircilerinde hizmet kalitesinin düşmesinden şikâyetçi. Venediklilerin çoğu, belediyenin müteahhitlere satmaya çalıştığı Lido'daki büyük hastane kompleksinin kapatılmasını, önceliğin yerleşik halka değil turistlere veriliyor olmasının bir sembolü olarak algılıyor. Sahte cenazeyi izlemeye gelen Matteo Matteazzi, "Şehir bizim için kılını kıpırdatmıyor. Turistler ve öğrenciler için daha fazla uğraşıyorlar. Burada ailelerimizle yaşamak istiyoruz. Büyüdüğümüz zamanlarda olduğu gibi canlı biz şehir olmasını istiyoruz buranın" dedi. Olay, piyasa gerçeklerinin ötesine geçerek yerel kimlik sorununa dönüşmüş. Pek çok Venedikli için anakaraya (ya da onların deyimiyle "terra firma"ya) taşınmak, bir denizkızından toprakta yürümesini istemeye benziyor. Venedik tarihçisi ve yerel bir eylemci olan Nelli- Elena Vanzan Marchini, "Büyük bir kültürel değişim olur bu" diyor. Belediyenin eski sözcülerinden Guido Moltedo, geleceğin soru işaretlerine gebe olduğunu söylüyor. "Çevreyle ilgili büyük sorunlar var, ancak asıl sorun gelecekle ilgili. Venedik Disneyland'a mı dönüşecek? Ama İtalya'nın tüm tarihi bölgelerinin karşı karşıya olduğu bir sorun bu" dedi.