Burmalı Mültecilerin Yaşam Mücadelesi

BANGKOK - İnsan hakları ve yardım gruplarına göre, Bangladeş'te yaşayan binlerce Myanmarlı mülteci açlık ve hastalıklarla mücadele ettikleri pis kamplarda yaşıyor ve şiddete maruz kalıyor. Ekim ayından beri hız kazanan saldırılarda, yıllardır Bangladeş'te yaşayan Rohingyalı mülteciler dövülüp zorla Myanmar'a geri gönderiliyor. Ülkelerindeki kötü muamele ve işkenceden kaçan bu insanlar eski adı Burma olan Myanmar tarafından da istenmiyor. Sınır Tanımayan Doktorlar olarak da bilinen Médecins Sans Frontières'in Bangladeş programını yürüten Paul Critchley, "Son birkaç aydır, polis, yerliler ve yıllardır yan yana yaşadıkları komşuları tarafından dövüldüklerini söyleyen insanları tedavi ediyoruz" diyor. Durumu insani bir kriz olarak tanımlayan yeni bir rapordan alıntı yaparak, "Dayak yemiş, bıçaklanmış ve tecavüz edilmiş hastaları tedavi ettik" diyor Critchley. Bazılarının zorla Myanmar sınırını çizen nehre götürüldükten sonra kaçtıklarını belirtiyor ve "Bu hâlâ devam ediyor" diyor. Ekimden bu yana, kirli yolları, derme çatma barakaları ve açık kanalizasyon çukurlarıyla, geçici olarak açılan gayri resmi Kutupalong kampında yaşayanların sayısı 6 bin kişi artarak yaklaşık 30 bine ulaştı. Yalnızca ocak ayında kampa 2 bin kişi daha giriş yaptı. Rohingyalılar Müslüman bir azınlık. Bu kişiler, vatandaşlık haklarının olmadığı, işkenceye maruz kalarak zorla çalıştırıldıkları, seyahat edemedikleri, evlenemedikleri ya da özgürce ibadet edemedikleri komşu ülke Myanmar'dan gelmiş. Bangladeş'te 250 bin Rohingyalı var. Tüm zorluklara rağmen insanlar Myanmar'daki işkence ve korkudan kaçmaya devam ediyor. Ayrıca Bangladeş'ten sınır dışı edilenlerin de çoğu geri dönüyor. Bunların sadece 28 bini, Bangladeş tarafından mülteci olarak sınıflandırılıyor. Bangkok'un BM temsilciliğinin sözcüsü Kitty McKinsey, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği tarafından yönetilen bir kampta yiyecek yardımı ve başka yardımlar alan 28 bin mültecilerin şiddete maruz kalmadığını ve diğer Rohingyalılar gibi işkenceye ya da geri dönmeye zorlanmadıklarını söylüyor. Bangladeş, 1993'ten beri hiçbir Rohingyalıyı mülteci olarak sınıflandırılmadı. Bangladeş'teki Rohingyalıların çoğunun herhangi bir belgesi yok ve çoğu hayatta kalmak için zorlanıyor. Yetkililerden kaçarak gündelikçi, hizmetçi ya da bisiklet taksi şoförü olarak çalışıyorlar. Eğitim haklarından ya da diğer devlet hizmetlerinden yararlanamıyorlar. "Genel yiyecek yardımından faydalanamıyorlar. Çalışmaları yasak. Bangladeş'te yapabilecekleri tek yasal şey açlıktan ölmek" diyor Critchley. Yardım çalışanları ve mültecilere göre, Bangladeş'teki gayri resmi kampın durumu git gide daha da kötüleşiyor. Eşi ve üç çocuğuyla kirli bir barakada yaşayan 40 yaşındaki gündelikçi Hasan, geçenlerde buraya gelen bir fotoğrafçıya, "İş bulmak istiyoruz ama çıkıp arayamıyoruz. Yakınlarda insanları yakalayıp tutukladıkları bir kontrol noktası var" dedi. Diğer mülteciler gibi o da soyadının açıklanmamasını istiyor. "Hiç yardım almıyoruz. Kimse birbirinden borç alamıyor. Herkesin durumu kötü" diyor. İnsanlar hayatta kalmak için ellerinden geleni yapıyor. Rohingyalılar toplumun en alt tabakasında yaşadıklarını, hiçbir yerde istenmediklerini ve yasal statüleri olmayan, korunmasız yabancılar olduklarını biliyorlar. 15 yıldır Bangladeş'te yaşayan 69 yaşındaki Abdül, bu düşüncelerin rüyalarına girdiğini söylüyor. "Rüyamda, ormanda bir hayvanı öldüren birinin yasaları çiğnediğini görüyorum. Yakalanıp cezalandırıyorlar. Ancak insanlar için aynı şey geçerli değil. Bizim haklarımız nerede? Hayvanlardan bile daha değersiziz" diyor.