Günahından Ders Çıkarmak

Evanjelist yardımseverler "kürtaj karşıtlığı"na daha geniş bir yorum getiriyor. Geçtiğimiz yüzyılda dünyayı kurtarmaya soyunanlar daha çok Demokratlar ve Liberallerdi. Cumhuriyetçilerle dini muhafazakârlarsa, Senatör Jesse Helms'in "parayı sokağa atmak" olarak nitelediği devlet yardım programlarına karşı çıkıyordu. Gelgelelim, son on yıldır bu durum değişti ve birçok Amerikalı bunun ya farkında değil ya da önemini kavrayamadı. Evanjelistler dünyaya açılmanın yeni öncüleri durumuna gelerek AIDS ve sıtmaya karşı başarılı programlar için çaba gösteriyor ve Hindistan'daki insan kaçakçılığından Kongo'daki kitlesel tecavüzlere kadar birçok alanda mükemmel işler çıkarıyorlar. Bir soru: ABD merkezli en büyük uluslararası yardım ve kalkınma kuruluşu hangisi? İkisi de laik kuruluşlar olan Save the Children veya CARE değil, Seattle merkezli, güçlü dini kökleri olan Hıristiyan örgütü World Vision. Ve bu örgütün bütçesi son on yılda yaklaşık üçe katlandı. World Vision'un bugün neredeyse 100 ülkede 40 bin personeli var. Yani CARE, Save the Children ve ABD Uluslararası Kalkınma Ajansı'nın dünyadaki tüm faaliyetlerinde görev alan personelin toplamından daha fazla. Son zamanlarda daha fazla sayıda muhafazakâr Hıristiyan, "kürtaj karşıtıhayat taraftarı" olmanın çocuk aldırmaya karşı olmaktan daha geniş bir anlamı olması gerektiğini artık açıkça söyleyerek özeleştiri yapıyor (ABD'de kürtaj karşıtlığı için kullanılan "pro life" sözü hayat taraftarı anlamına geliyor). World Vision'ın ABD Başkanı Richard Stearns de, "İncil'imizdeki Boşluk" (The Hole in Our Gospel) adlı muhteşem kitabına on yıl önce Uganda'ya yaptığı bir geziyle başlıyor ve kardeşlerini tek başına büyüten 13 yaşındaki AIDS'li bir öksüzle tanışmasını anlatıyor. Stearns, "Beni en çok rahatsız eden soru, 'Kilise nerede?' sorusuydu" diyor. "Çağımızın belki de en büyük insanlık dramının yaşandığı bu yerde İsa'nın takipçileri nerede? Kilise'nin 'sıkıntı çeken öksüz ve dullarla ilgilenmesi' (Yakup 1:27) gerekmiyor mu? Amerika'nın dört bucağındaki vaaz kürsülerinin, insanları merhamet cephesinin ön saflarına davet eden çağrılarla alev alması gerekmiyor mu?" Stearns, yaralayıcı bir üslupla, Kilise'nin büyük mabetler inşa etmeye serveti varken okul, hastane ve sağlık ocakları yapacak iradesinin olmadığından söz ediyor. Çaprıcı pasajlardan birinde de Hazreti Hezekiel'den alıntı yapıyor. Buna göre Sodomluların en büyük günahı şehvete düşkünlük veya eşcinsellik değildi. Onlar esas olarak "gururlu, ekmeğe doymuş ve umursamazdı. Düşküne, yoksula yardım eli uzatmadılar." (Hezekiel 16:49) Oysa kimi muhafazakâr Hıristiyanlar, homoseksüelleri ömür boyu hapis veya idam cezasına çarptıracak bir yasa tasarısını destekleyen Ugandalı eşcinsel düşmanlarına akıl vererek kötü bir imaj uyandırıyorlar. Aynısı, prezervatif karşıtlığıyla AIDS yangınını körükleyen Vatikan için de geçerli. Fakat madalyonun bir de öbür yüzü var. AIDS hastalarına cansiperane bakan (hatta gizlice prezervatif dağıtan) birçok Katolik rahip ve rahibe gördüm. Kongo'daki acımasız iç savaşı yazarken karşılaştığım en etkileyici insanlardan biri, ülkenin ürkütücü iç kesimlerinde öksüzleri doyuran, sarhoş askerlere kafa tutan ve sağ kalanlara yardım eden Polonyalı bir rahibeydi. Dini grupların insanlara inanç değiştirtmek için yardım ettiklerini düşünenler var. Yanlış. World Vision gibi örgütler bugün yardımların bu tür amaçlarla yapılmasını yasaklıyor. Kimi liberaller Amerikan yardımlarının dini örgütler kanalıyla yürütülmesine (kökü geçmişe dayanan bu uygulamanın George W. Bush dönemiyle başladığı doğru değil) son vermek istiyorlar. Bu bir felaket olur. Haiti'de gıda yardımlarının yarısından fazlası, mükemmel dağıtım ağları olan World Vision gibi dini gruplarla sağlanmaktadır. Haitilileri kendi kültür savaşlarımıza feda etmemeliyiz. Buradaki ana sorun, liberallerin dini örgütlere burun kıvırmaları. Oysa genel olarak onların verdikleri para Evanjelistlerden çok daha az. Aynı şekilde, liberallerin tatillerini Ruanda'daki bir okul veya sağlık ocağında gönüllü olarak geçirmelerine de pek rastlanmıyor. Laik liberaller biraz gururlarından, Hıristiyan aktivistler de biraz sofuluklarından vazgeçse, birlikte cehalet, insan kaçakçılığı ve anne ölümleri gibi insanlığın ortak düşmanlarına karşı çok daha fazla yol alabiliriz.