Obama'nın Washington Sorunu

Başkan Obama, Alpha yolundayken ondan daha "alfa" (baskın) olması için talep geldi. Illinois, Alpha köyünden yukarıda Geneseo adında küçük bir kasaba vardır. Başkanın geçtiğimiz günlerdeki Ortabatı otobüs turunun son durağı olan o kasabadan emlakçi LuAnn Lavine, New York Times'tan Jeff Zeleny'ye şöyle diyordu: "Herkes ondan bu kadar umut luyken Washington onu avucunun içine aldı ve bak, ne hale geldik. Ondan sadece güçlü durmasını ve boyun eğmemesini istiyorum. Biz lider olan bir başkan istiyoruz, ondan biraz daha güçlü olmasını istiyorum." Lavine'in sözleri , Alpha'nın dışındaki pankartta yazanlardan ("Bir Dönemlik Başkan") daha yumuşaktı. Fakat şu beş sözcük her şeyi özetl iyordu: Washington onu avucunun içine aldı. ABD Kongresi'ni küçümsediği herkesçe bi l inen, Washington'un parçalanmış halini değiştirebileceği sözüyle destek toplayan bu adam nasıl oldu da onun geleneksel takvimine ve bürokratik diline yenik düştü? Bizi güya kurtaracak olan "süper komite" hükümetin yeni bir şişirmesi gibi geliyor. Obama Amerikalıların bir topun içine sıkışmış olduğunu; mali bir krizle, bir kimlik kriziyle, siyasi bir krizle ve bir liderlik kriziyle boğuştuğunu görmeyecek kadar mı toplumdan kopuk? İktidara Washington'u suçlayarak gelmişti. Oysa Beyaz Saray'a girdiniz mi zaten Washington'dasınız. Lavabonun kendi kendini onarmasını bekleyen bir tesisatçı gibi. Başkan Obama otobüs turunda Kongre'ye verdi veriştirdi. Fakat aynı Kongre'ye defalarca güvenip hezimete uğramasına rağmen hâlâ onun yörüngesinde. Obama Washington'un takvimine tabi olmamalı. O takvimi kendi belirlemeli. Sonunda açık bir ekonomik plan sözü verdi. Maalesef ki, Kongre'nin iş başına döndüğü Eylül'ün zorlu baskısı vardı üstünde. Amerikalılar telaş içindeler ve icraat istiyorlar. Kongre'nin takvimini ne biliyor ne dbizim e umursuyorlar. Gördükleri tek şey, başkanın hiçbir şey yapmadan oturması. Obama'nın yasa koyucuları Washington'a çağırmamasının gerekçesi, onların yine didişmekten başka bir şey yapmayacaklarını düşünmesi. Eylül'de başka bir şey mi yapacaklarını sanıyor? Nitekim onlar dönmeyi ne kadar istiyorsa Obama da onların dönmesini o kadar istiyor. Clinton günün 25 saati, oğul Bush da günün dört saati başkan olmak istiyordu; Obama günün 14 saati başkan olmak istiyor. Sorun değil, yeter ki bütün ülke acil yardım hattını ararken siz de aynı hattı arıyor gibi görünmeyin. Beyaz Saray yetkilileri Obama'nın 10 günlük ada inzivası için kaygılanmalılar çünkü beklenmedik bir hareket le, başkanın çatık kaşlar ve Nike tişörtüyle üst düzey terörle mücadele danışmanı John Brennan'dan bilgi alırken gösteren bir resmini sızdırdılar. Obama, Bunch of Grapes kitapçısında "Cesur Yeni Dünya"yı tutarken görüldü. Belki de ters ütopyalar ve baskın kişilikler hakkındaki bilgilerini tazeliyordu. Peki Demokratların acımasız hasımlarıyla uzlaşmak için neden vakit kaybettiği hakkında Robert Frost'un kitabına da bakmak istemez mi? Cumhuriyetçi ler başkanın yasamadaki her başarısını bir iptal kampanyasının başlangıcı olarak görürken o, onları döndürmek için hâlâ cazibesini kullanabileceğine inanıyor. Obama'nın John Boehner'la olan bütçe deneyimi gerçekten canını yakmıştı. Şimdi de, Şubat'taki Ulusal Dua Kahvaltısı'nda "yalnızca değerli bir arkadaş değil, aynı zamanda din kardeşi" olarak nitelediği Senatör Tom Coburn, başkanın görüşlerini "budalaca ve yanlış" bulduğunu ve onun "bağımlılık yaratmak" istediğini çünkü siyahî Amerikalı bir erkek olarak devlet yardımlarından "müthiş bir fayda" sağlamış olduğunu söylüyor. Amerika'da siyahi bir erkek olmanın size müthis bir fayda sağladığı fikrini kimseye satamazsınız. Peki bir din kardeşi tarafından neredeyse üç kağıtla kendine devlet yardımı sızdıran ve pozitif ayrımcılık yapan biri olarak betimlenen başkan acaba kendini nasıl hissediyor? Frost'un "Bugün İçin Dersler"inden incelikli bir alıntı yapalım: Ben özgürlükçüyüm. Sen, ey aristokrat, Bundan ne kastettiğimi tam olarak anlamayacaksın. Bir tartışmada kendi tarafımı asla tutmayacak kadar, Fedakâr ve ahlakl ı olmayı kastediyorum.

MAUREEN DOWD