Ünlü Moda Dergileri Çin'de Kapış Kapış Satıyor

PEKİN - Prada marka dört el çantası olan 24 yaşındaki yayıncı Zena Hao'nun yeni bir tutkusu var: Moda dergileri. Bu yüzden ne kadar ağır olsa da Vogue ve Harper's Bazaar'ı yanından hiç ayırmıyor. Hao'nun asıl ilgisi, Louis Vuitton el çantaları ve Chanel rujlarının reklamını veren dergilere. Bu reklamlar New York merkezli dergiciler için iyi bir gelir kaynağı. Bunu gören moda markaları da Çin'deki dergilere para akıtmaya başladı. Cosmopolitan'ın Çinli editörleri geçen yılın sonlarında aylık yayını ikiye bölmek zorunda kalmış, çünkü dergi artık basılamayacak kadar kalın hale gelmişti. Elle'nin sayısı da 700 sayfaya ulaşınca ayda iki kere çıkmaya başladı. Vogue reklam talebiyle baş edebilmek için y ılda i lave d ört s ayı ç ıkarıyor. Hearst ise kadınların bu ağır dergiyi eve kolayca taşıyabilmeleri için plastik ve bez torbalar tasarlıyor. Elle ve Harper's Bazaar dâhil, Çin'de 22 dergi için anlaşma yapan Hearst Magazines International'ın yönetim kurulu ve icra başkanı Duncan Edwards, "Biz hiçbir şeyi çantada keklik görmeyiz. Ama bu yılki gidişata bakılırsa iyi bir büyüme gösterecek gibiyiz. Lüks mallara karşı muazzam bir bilgi açlığı var ülkede" diyor. Birçok Çinl i kadın, Bat ı l ı hemcinslerine göre gelirlerinin çok daha büyük bir bölümünü bu dergilere ve onlarda yer alan ürünlere harcıyor. Bain & Company'nin 2011'de yürüttüğü bir araştırmaya göre Çin, lüks mallara en çok harcama yapan ülkeler sıralamasında dünya altıncısı. 2010'da bu pazarın ülkedeki büyüklüğü 17.7 milyar dolara ulaşmış. En çok aranan lüks markalarsa Louis Vuitton, Chanel ve Gucci. Bir örnek vermek gerekirse, Vogue ve Cosmopolitan dergileri burada 3.15 dolar civarında. Görünüşte küçük, fakat Pekin'deki aylık bireysel ortalama gelir 733 dolar olunca o kadar küçük olmuyor elbet. Hatta Edwards, yılda 15 bin dolar kazanan kadının lüks bir ürün için 2 bin dolar harcamasının normal karşılandığını söylüyor. "Çok sayıda kadının yoksulluktan çıkıp orta sınıfa ve üstüne yükseldiği harika bir dönemden geçiyoruz" diyor Edwards. Hearst Magazines Çin Genel Müdürü Lena Yang da, Çin'de Hearst dergilerini alan tipik okuyucunun 29 yaşında ve daha ziyade bekâr olduğunu aktarıyor. Bu kadınlar ayda ortalama bin 431 dolar kazanıyor ve bir sezonda lüks saatlere 938 dolar, el çantası ve ayakkabılara 982 dolar, giyime de bin 66 dolar harcıyor. Yang bu kadınların çoğu zaman ailelerinin yanında yaşadığını ve anne-babadan, dede-nineden para aldıklarını ifade ediyor. Araştırma, birçok okuyucunun yirmili yaşlarında çok az tasarruf ettiğini de gösteriyor. Yang, "Onların çoğu tek çocuk. Yani kira ödemek zorunda değiller. Dolayısıyla kazandıklarının hepsini cep harçlığı olarak kullanıyorlar" diyor. Çin'de 40'ı aşkın dergiyle çalışan medya araştırma şirketi IDG, kadın tüketici dergilerine yapılan reklam harcamalarının 1 Haziran'dan beri yüzde 16.9 arttığını bildiriyor. Tabii Çin'e özgü düzenlemelerin yayıncılar için bir bedeli var. Edwards tüm dergilerin sahibinin devlet olduğunu aktarıyor. Hearst grubu da bundan dolayı iki yerel şirketle temasını sürdürüyor ve dergilerin isim hakkını yerel yayın kuruluşlarına bu şirketler veriyor. Çin'deki şartlar maalesef yayıncılıkta rüşvet ve yolsuzluğa zemin hazırlıyor. Bu yazı için görüştüğümüz dergi yayıncıları tirajlarla ilgili çok çelişkili bilgiler veriyor. Yaygın olarak kabul gören bağımsız denetçi raporlarıysa yok. Vogue dergisinin genel yayın yönetmeni Angelica Cheung, sektörde reklamcılardan içerik için ödeme yapmalarının beklendiği, hatta bunun talep edildiğini ekliyor. Kendi dergisininse bu tür anlaşmalara yanaşmadığının altını çiziyor. Yayıncı lar, Çin ekonomisinin hız kesmesiyle bu pazarın ortadan kalkabileceğini kabul ediyor. Fakat şimdi l ik sansürcüleri rahatsız etmediklerinden sektör olarak büyümeyi sürdürüyorlar. Edwards, "Epey düşük risk taşıyoruz. Cosmo ve Elle gibi dergiler ilgili devlet birimlerini kızdıracak yayınlar olarak görülmüyor" diyor.
CHRISTINE HAUGHNEY ve JONATHAN LANDRETH