Koşarken Ağrılar, Koşu Bittikten Sonra da Hisler Kayboluyor

WINSTON-SALEM, Kuzey Carolina - Dal gibi ince bir sürü kız 1.600 metrelik koşuda finişe doğru giderken, en küçük yarışmacının bacağı sendeledi ve kız, antrenörünün kollarına devrildi. Bu koşucu her yarışta böyle oluyor. 1 8 ya ş ı nda k i Kay l a Montgomery'ye üç yı l önce doku sertleşmesi teşhisi kondu. O zamanlar, takımının en yavaşlarından biriydi. Ancak Amerika'nın genç koşucuları arasında en hızlılarından biri oldu. Finiş çizgisini geçtikten sonra, ayakları üzerinde duramıyordu. Do k u s e r t l e şme l e r i bacaklarından beynine giden sinir sinyallerini tıkadığı için, sabit hızda hareket edebiliyor. Normal koşucular buna dayanamasa da, o bunu hissedemiyor ve durumu avantaja dönüştürebiliyor. Ancak yoğun egzersizler, zayı f l ığı ve dengesizl iği tetikleyebi l ir. Montgomery uyuşmaya başlayınca, durmak ya da diğer aksamalar kontrolü kaybetmesine sebep olabiliyor. "Durduğum zaman, ayaklarımın altında hiçbir şey yokmuş gibi hissediyorum" diyen Montgomery f inişe geldiğinde sendeliyor ve devriliyor. Rakipleri yarışı bitirirken, antrenörü onu kenara taşıyor ve ailesi bacaklarına buz koymak için koşuşturuyor. Birkaç dakika sonra, hisleri yerine geliyor ve tekrar koşmaya hazır bir şekilde ayağa kalkıyor. Çoğul doku sertliğinin tedavisi mevcut değil. Mount Tabor Lisesi'nde son sınıf öğrencisi olan Montgomery, geçtiğimiz ay 3,200 metrede Kuzey Carolina eyalet derecesi kazandı. 10 dakika 43 saniye ile ülkede 21. sırada yer aldı. Montgomery'nin antrenörü Patrick Cromwell, tedavi olduğu zaman kendisine, ne kadar zamanının kaldığını bilmediğini bu yüzden çok hızlı koşup geri kalmamak istediğini söylediğini dile getirdi. Montgomery'nin tedavisi, futbol oynadıktan sonra bacaklarını hissetmediği zaman başladı. Antrenörüne bacağının koşarken uyuşmaya başladığını, sonra da uyuşmaya devam ettiğini söyledi. Cromwell, bunun normal bir durum olmadığını anladığını söyledi. MR testi sonuçlarında Montgomery'nin beyninde ve omurgasındaki lezyonlar görüldü. Tedaviyle birl ikte, hastal ığı hafifledi ve yeniden yarışlara başladı. Montgomery, farklı bir muamele görmek istemediğini söyledi. Birçok açıdan, Montgomery'nin hayatı sıradan bir liseli parkur koşucusunun hayatına benziyor. Her yarıştan önce, uğurlu yeşil üst atletini giyiyor. 4.70'lik bir not ortalamasına sahip ve haftada 80 kilometre kat ediyor. Bazı ları , Montgomery'nin yarışlardaki uyuşmalarının ona rekabet üstünlüğü sağladığını tahmin ediyor. Bazılar ise, uzun süreli etkilerinden endişeleniyor. Montgomery'nin doktoru yarışlar için onay verdi. Ancak, yarışın ortasında düştüğünde meydana gelen uyuşmalar çok şiddetli oluyor. Geçen seneki eyalet yarışmasında, Montgomery en öndeki rakibinin topuğuna çarpıp yere çakıldı. Yüzükoyun vaziyette kalıp, kalkamadı. Koşucular son sürat koşarak geçtiler. Bir rakibinin geçtiğini görmek, yakınlardaki bir çitten tutunup kalkarak, 10. sıraya doğru yol alması için yeterli oldu. Bu direnç konusunda bir ders oldu ve Montgomery şunları söyledi: "Artık bunu yapabildiğimi biliyorum. Biraz zaman alabilir, fakat eğer düşersem, tekrar kalkabileceğimi artık biliyorum." Mo n t gome r y s ü r e k l i olarak ilerleme gösteren lise kariyerine son verip, sonbaharda Tennessee'deki Lipscomb Üniversitesi'ne kaydolmayı planlıyor. Montgomery kendi kendine, yorulduğunu ancak zor olsa da başarmak zorunda olduğunu telkin ettiğini ve sonra da başardığını belirtiyor.
LINDSAY CROUSE