Küçücük kızların olduğu bir yarışma başlamış; 15 yaş... Bir şarkı yarışmasını eleştirecek değilim. Bugün konservatuarda okuyan, bu işin eğitimini alan o yaşlarda pek çok insan var. Elbet içlerinden birileri farklı ışığıyla, yeteneğiyle sıyrılacak, şöhret olacak. Ama 15 yaşında değil. (Kıyafetin kötü, makyajın olmamış eleştirileriyle değil.) 15 yaşında öpe koklaya uykulara yatırdığınız çocukları, bir birincilik, bir dikkat çekme, bir şöhret uğruna boyacı küpüne yatırıp; kendilerine ait olmayan elbiselerin, kendilerine ait olmayan hareketlerin, tavırların, duruşların içine sokmak o dünyalar için çok ama çok büyük... Küçücük bedenlerden küçük kadınlar yaratmak kime ne kazandıracak? Sonra onlar nasıl büyüyecek? Anneler buna onay veriyor. Hayatları hep sınavlardan geçmek üzere kurulu olan çocukları hayatın en zor sınavına sokuyor. Neymiş; birinci olacakmış, sonra da şöhret olacakmış. Ah, o kadar kolay olsaydı o işler ve o kadarla kalsaydı!