Bu hafta Simithsonian Amerikan Tarihi Müzesi'ndeki yoga dersime biraz erken gittim. Önceki gün Michelle Obama'nın başkanlık balosunda giydiği o muhteşem, tek omuzlu, beyaz organze şifon tuvalet sergiye konmuştu. Müzedeki 'First Lady' koleksiyonlarını sergiye Sunae Park hazırlıyor. Sunae'i yoga derslerimden tanıyorum. Haftalardır basından gizli Obama'nın elbisesi üzerinde uğraşıyordu. Zemin katın altındaki çalışma alanına ilk girdiğimde morga girdim sanmıştım. Buz gibi bir oda... Masaj masalarını andıran dar uzun masaların üzerine yatmış cansız mankenlerin üstleri beyaz örtülerle örtülü... Tarihe geçmiş büyük isimlerin giysileri üzerinde plastik eldivenlerle çalışıyor. "Beyaz örtülerin altından her an birisi ayaklanıverecekmiş gibi. Bu odada çalışmaktan korkmuyor musun?" diye sormuştum. Gülüp, "Alıştım artık" diye cevap vermişti. Neyse; genç tasarımcı Jason Wu'nun imzasını taşıyan tuvalet, Obama'nın o gece giydiği beyaz burnu açık-alçak topuklu Jimmy Choo ayakkabılar ve Loree Rodkin mücevherler, bütün ihtişamları ile gözümün önündeydi... Eleanor Roosevelt ve Jackie Kennedy'nin giydikleri tuvaletlerin yanında... Bu elbiselere baktıkça tarihle gerçek anlamda bir bağ kuruyorsunuz... Kumaşın rengi, cinsi, kesimi, tasarımına bakarak her bir 'First Lady'yi biraz daha yakından tanıdığınızı hissediyorsunuz. O elbiseyi giydikleri tarihi geceyi düşünüyorsunuz... Elbisenin içinde kendini nasıl hissetmişti? Ayakkabıları ayağını sıkmış mıydı? Kocası tuvaletin kuyruğuna kaç kere basmıştı? Ve bir anda tarih dediğimiz şeyin, kitaplar ve fotoğraflar değil, 'gerçek insanlar' olduğunu kavrıyorsunuz.