Benim çocukluğumda, komşuluk bambaşka birşeydi. Kapılar kapanmazdı, evin yedek anahtarları mutlaka komşuda bulunur; geldiğimde annemi bulamazsam, karşı komşumuza gider, yemeğimi yer, dersimi çalışırdım. Aradan çok değil, 20 sene geçti ve geçen gün başıma ilginç bir şey geldi... Salondaki masanın örtüsünü havalandırırken, bir alt kattaki komşunun balkonuna düşürdüm. Hemen aşağı indim kapıyı çaldım. "Kim o?" diye bir ses geldi içeriden; üst katta oturduğumu söyleyip durumu anlattım. "Siz şimdi burada bekleyin, ben bir bakayım" dedi içerideki ses. İki dakika sonra, "Bizim balkondan da aşağı uçmuş. İsterseniz aşağı bir bakın" dedi aynı ses. Üstelik, bunların hepsini kapıyı açmadan söyledi. Merdivenden aşağı inerken, 20 yıl önce, kapıların hiç kapanmadığı komşuluklar geldi aklıma. Açık kapılardan, kapalı görüş komşuluğuna... Bir yerde çok fena bir yanlışlık yaptık ama nerede...