Geçen hafta, gittiği meme muayenesini alaylı bir dille kaleme alan Hülya Avşar'ı eleştirmiştim. Amacım konuyu tekrar gündeme getirmek değil. Zaten kendisi, bu tavrını ve üslubunu eleştirenlere toptan "Aptallar!" diyerek seviyeyi beklediğimiz yere getirdi. Şimdi eğilip oralardan toplamakla uğraşmayalım… Söylenecek daha önemli sözler var çünkü.

DİMDİK AYAKTA
Birkaç gün önce oyuncu Deniz Uğur'un meme kanserine yakalandığıyla ilgili bir haber düştü ajanslara. Haber yayılır yayılmaz, Uğur, internet sitesinde bir yazı kaleme alarak şunları söyledi:
"Meme kanseri ne ki? Ben bununla top diye oynarım. Bu hafta geçireceğim operasyonu gerçekten ciddiye almıyorum; sonrasındaki tedavi sürecini de. Saçlarım dökülecek diye üzülme fikri komik geliyor. Ya da göğsümü alacaklar diye. Her fırsatta mağduru oynamaya çalışan tiplerden değilim. Ben, mücadeleye saygı duyarım."
Deniz Uğur elbette zor zamanlar geçiriyor. Söylemesi kolay ama içinde kim bilir ne fırtınalar kopuyordur. Ama o dimdik ayakta ve ileride aynı hastalığa yakalanacak binlerce kadına iyi örnek oluyor. Uğur'u hiç tanımam; ama bu tavrına büyük saygı duydum.
Eğer meme kanseriyle ilgili okumak istediğiniz bir yazı olursa Hülya Avşar'ın müthiş edebi dili ve hiciv yeteneğinden uzak durun; ben size Deniz Uğur'un doğal, basit ve samimi satırlarını tavsiye ediyorum…