Eh, insan boşuna Goethe olmuyor tabii... Ne güzel söylemiş: "Bir kadınla erkeğin kalitesini kavga anlarında anlarsınız." O kadınla erkek, sevgili veya karı-kocaysa ilişkinin kalitesi de böyle durumlarda çıkar ortaya. Her fırsatta birbirine hakaret, küfür eden, daha olmadı her kavgada evdeki bardakları, kül tablalarını havada uçuşturan çiftlerden bir halt olmaz. İte-kaka götürürler işi... Ama kontak eninde sonunda kapanır. Ya da taraflardan biri, kendine başka bir dünya kurar! Türkçesi; eşini çatır çatır aldatır. Bu çok da doğaldır. Mantık çok basit:
Size sürekli hakaret eden biri varsa, size hiç kötü söz söylemeyen birini bulursunuz.
Size şefkat göstermeyen biriyle berabersiniz, sizi şefkate boğan birine gidersiniz. Bunu türetin işte, gidebildiği yere kadar!

***
Ama bir de evde huzuru, neşesi, keyfi yerinde de olsa, çok eşlilikten kendini alamayanlar vardır. Ayrıca onların bir ismi de vardır. Ama burada söylenmez. O türlerin en sevdikleri eylem sahaları, iş seyahatleridir. Ve bu yolculukların da özel bir duası: "Tanrım, bu yolculuk sırasında, başıma gelmesinden annemin korktuğu hiçbir şey gerçekleşmesin, karımın korktuğu her şey gerçekleşsin." Efendim??? 'Amiiin' mi???