Özellikle İstanbul'un artan sorunlarından, müziğe uzun zamandır yer veremedim. İşte en azından yeni bir albümün eleştirisi. Levent Yüksel uzunca bir sesizlikten sonra dönüyor: Topyekün'le (Esen). 10 şarkılık albüm ilk başlarda düşkırıklığı yaratıyor. Ne 'eller havaya' açılış parçası, ne de onu izleyen iki Sezen Aksu şarkısı. Bu şarkılara uyum sağlayamıyor Yüksel, sanki onları benimseyememiş gibi... Albüm ancak altıncı parçayla birlikte açılıyor. Onur Baştürk'ün Olsun'u, hemen ardından albümün en güzel parçalarından, kendi bestesi Razıysan. Ve sonra, Sezen Aksu'nun üç bestesinden en güzeli Sardunya. Ve nefis bir yorum. Ardından gelen Cenk Eroğlu imzalı Olamadım'a da bayıldım. Böylece albüm sınıfı geçiyor. Ve kesinlikle alıp dinlemeyi hak ediyor.