Bir umut sürekli yaşatıldı. Türkiye siyasetinin, darbe dönemlerinin ürünü anayasalara yönelik ortak isyanını, kendi eliyle yazacağı demokratik sivil anayasa ile taçlandırabileceği düşünüldü. Bugün, cılız da olsa bir şans var. Son bir yılda yeni anayasa yazım çalışmaları, en küçüğünden en büyüğüne partiler bazında şöyle şekillendi:
BDP: Başlangıçtan itibaren anayasa uzlaşma komisyonunda hep var oldu. Halihazırda "açlık grevlerini" gerekçe göstererek komisyona katılmayacağını açıklasa da önerilerini sunmaya devam ediyor. Büyük ve kabul edilebilir mutabakattan ziyade ağırlıklı olarak Kürtler için siyasi ve hukuki statü peşinde koşuyor.
MHP: Anayasa yapımı konusunda sürekli oyunun içindeydi. Yer yer süreci hızlandırmak için çaba gösterse de daha çok stoper pozisyonundaydı. Yani, anayasada "Türk vatandaşlığı" tanımını koruma ve kollama misyonunun ötesine geçemedi.
CHP: "Hem masada kalayım hem de risk almayayım" sarkacında gitti geldi. Kendi içinde uyum sağlayamadığı için zamana oynamayı tercih etti. Daha çok AK Parti'nin gizli ajandası olduğu iddiasını doğrulamaya uğraşıp durdu.
AK Parti: Yeni anayasa konusunda en hazırlıklı partiydi. Arzu ettiği modeli bir an önce hayata geçirmenin aceleciliği de hissedildi. 12 Eylül 2010 referandumuyla değiştirilen mevcut anayasa, iktidara avantaj sağladığı halde, yan yola sapmadan demokratik anayasa yapım iradesini canlı tutmayı başardı.