Türkiye'nin AB'ye tam üyelik süreci esasen "hukuk reformu" süreciydi. Ankara'yı, Kopenhag siyasi kriterlerine yaklaştıran adımların tamamına yakını "yargı ve insan hakları" alanında atılmıştı. Kuşkusuz, pek çok AB ülkesinin şimdi teğet bile geçemediği Maastricht ekonomik kriterlerine uyum noktasında da etkileyici performans gösterildi.
Gelinen noktada, AB'ye ekonomik ölçütlerde giderek yaklaşan, siyasi ve hukuki eksende AB'nin çekim gücünden uzaklaşan Türkiye'den söz ediliyor. Dikkat edilirse, "siyasi ve hukuki reform yapmayan" bir Türkiye'den bahsedilmiyor. Reform iştahını ve kazanımlarını koruma azmini kaybeden Türkiye portresi çiziliyor.
***
Kısa süre önce ABD Büyükelçiliği'nde bir davetteydim. Gündem, New York merkezli "
Gazetecileri Koruma Komitesi"nin Türkiye Raporu idi. ABD eski Dışişleri Bakan Yardımcısı Holbrooke'un gazeteci eşi
Kati Marton hararetle raporu savundu. Hapisteki gazeteciler içinde terör faaliyetine bulaşanlar olduğuna inanmadığını, devletin istediğinde suç isnat edebileceğini öne sürdü. "
Türkiye'deki korku iklimi endişe verici" diye ekledi. Bazı arkadaşların ısrarlı soruları karşısında bile "
Nuh dedi, peygamber demedi."
Bu sıralar ABD tarafı, "
ifade özgürlüğü" üzerinden baskı kurarken, AB tarafı da, "
açlık grevleri" ile bağlantılı girişimlere hız veriyor. Ve Türkiye, "
kendine özgü" durumunu izah etmekte, AB kriterlerinin karşısına "
kadim medeniyetin değerlerini" çıkarmakta zorlanıyor.
Şu aşamada Başbakan'ın, aydın kesimde karşılık bulmayan ama halk tabanından onay alan duruşu ile iç ve dış merkezlerin çapraz çıkışları çarpışıyor. Zaman çoğunlukla Başbakan'ı haklı çıkardı. Ancak ülkenin hedeflediği çizgide ilerlemesi akil ve makul adamlara fırsat tanınmasına da bağlı. Lütfen sağduyu...
