Aykut Kocaman'ın Fenerbahçe'de neler yapmak istediğini, neyi planlayıp, nasıl bir hedefe ulaşacığını gösteren bir maç yaşandı Bursa'da... Birçok Fenerbahçe taraftarı sonuçtan mutsuzdu. Biz de kendi payımıza maç sonrası eleştiriler yaptık. Ama ortak olarak atladığımız önemli bir nokta vardı. Alex'i sayarsanız altı; saymazsanız beş ilk on bir oyuncusu yoktu sahada.
Bu yüzden maç performansını değerlendirirken, başka bir açı yakalamak istedim. Bu eleştirileri getirip, asıp-kesenlere soruyorum; Süper Lig'deki diğer 16 takımdan hangisi, ilk on birindeki altı (veya beş) oyuncusu olmadan, Bursaspor karşısında bu oyunu oynar veya bu sonucu alır? Benim cevabım; hiçbiridir.
Lig lideri Galatasaray da dahil olmak üzere, kadrosunun yarısı, orta sahasının tamamı olmadan Bursa deplasmanından puanla dönemezdi.
Başa dönelim... Aykut Kocaman'ı birçok kararında eleştirebiliriz. Maç sırasındaki reflekslerinin veya değerlendirmelerinin eksikliğinden de bahsedebiliriz. Ama kurmak istediği binanın temelinin ne kadar sağlam olduğu noktasında hepimizin saygısını göstermesi gerekiyor.
"Oyuncuya dayalı takım" olmaktan çıkarmak istiyordu Fenerbahçe'yi. Sistemin içinde yer alan üst düzey performansların peşine düşmüştü. Kuyt sakatlandı, Sow yarım sezon ortalarda gözükmedi, Alex gitti, Volkan'ın omzu çıktı, Gökhan form tutarken tedaviye takıldı. Yine de Fenerbahçe takımı sistem, disiplin veya felsefeden ödün vermeden oynadı. İnişlerçıkışlar olacak veya verimlilik elbette tartışılacaktır. Futbol görgüsüzlerinin tartıştığı fizik güç problemleri de kalmadı ortada. Kimse konuşmuyor takımın gücü yok diye...
Gerçek; sahaya çıkan oyuncu grubunun başının çaresine bakmayı öğrenmesi ve birlikte hareket etmeyi başarmasıdır. Bu yıllardır beklenen, karanlıktan, aydınlığa geçisin işaretidir. Elbette; bana göre !