Ayşe sonunda tuzağıma düştü. Şiir tartışıyoruz ya güya, günlerdir.. "Hıncalım bir gün bana yemeğe gel, kitaplığımı gör" dedi dün.. İşte şifre cümle bu..
Yahu yıllardır durmadan ev değiştirir. Anlatır.. Şurda tutmuş, böyle döşemiş, şöyle arkadaşlarını toplamış, böyle yemek yapmış, öyle yemişler.. Yahu bir defa da "Hıncalım sen de bana gel bir kahve iç" de..
Geçen hafta sonu ablası Zeynep'le bendeydiler gene.. Yılbaşı ağacımı kurmak için. Onlar beş yaşlarından beri benim canlarım.. İki yıldır Noel ağacımı kurmaya tayin ettiler kendilerini.. Bir yandan çalışıyorlar, bir yandan Ayşe gene evini, evde olanları anlatıyor, o kadar.. Benim en çok duymak istediğim cümle yok..
Sonunda tongaya düştü. Hepinizin önünde beni yemeğe davet etti, şahitsiniz..
Artık ne zaman gerçekleşir bilmem..
Ama 17 Ocak'ta Bedri Rahmi gecesine birlikte gideceğiz. O kesin. Söz verdi bir defa..
Sevgili Ayşe, Haşo ile aşkı çözemedik. O "Tek kişilik" diyor.. Ben Ataolcuyum.. "İki kişiliktir" diye diretiyorum..
Şiir de öyledir Ayşe.. Şiir de öyle.. Tek kişiyle şiir mi olur?.
Birisi sana, ya da sen birisine fısıldamıyorsan, o dizeler sana birini hatırlatmıyorsa en azından, aşk şiiri neye yarar anlamam mümkün değil..