Diyorum işte! Türkiye'de iyi şeyler de oluyor. Yedi yıl önce bir sokak arasında kurulan, denizden yüzlerce kilometre uzaklıktaki Ankara'daki bir balık restoranında inanılmaz şeyler yaşanıyor.
Bahsettiğim o restoran Trilye...
Bilen bilir. Bu lokantanın şanı şöhreti Türkiye sınırlarını aşmıştır. Japonya'dan, Avustralya'ya kadar birçok ünlü siyasetçi, işadamı ve sanatçının Ankara'da tercih ettikleri lokanta hiç kuşkusuz Trilye'dir. Tanıtıma, reklama filan da asla ihtiyaçları yoktur. Çünkü zaten o lokantada hafta içi dahil rezervasyonsuz yer bulmak mümkün olamamaktadır.
Her gidişimde o güler yüzlü Mahmure Hanım ve eşi Süreyya Üzmez'in lokantalarına ve oraya koşa koşa gelen insanlara gösterdikleri sevgi dolu bakışlarına zaten hayrandım. Ama son ziyaretimde rastgeldiğim manzara beni onlara karşı hayran bırakmanın ötesine geçirdi.
Mahmure ve Süreyya Üzmez'in ellerinde bir teşekkür mektubu koşa koşa geldiler masamıza. Bir görseniz nasıl çocuksu haller. Onların bu son derece mutlu olan çocuk hallerini görünce, "Hayrola?" demekten kendimi alamadım tabii.
Her zaman tam bir beyefendi olarak gördüğüm Süreyya Üzmez başladı anlatmaya mektuba ilişkin duygularını... "Sevilay Hanım. Hani derler ya; 'Söz uçar, yazı kalır!' Gerçekten öyleymiş. Bu mektuptan evvel belki binlerce defa, birçok mühim isimden takdir aldık ama bu mektuba yazılanlar bizi başka bir şekilde heyecanlandırdı. Geçen hafta lokantamıza teşrif ederek bizleri onurlandıran Rahmi Koç'un İstanbul'a döner dönmez bize bu muhteşem teşekkür mektubunu göndermesi büyük jesttir. Ve çok onore edicidir" dedi.
Doğrusunu isterseniz hiç aklıma gelmezdi çok beğendiğim bir lokantaya daha sonradan mektup yazarak teşekkür etmek. Trilye restoranının sahiplerinin o sevincini görünce, bazen birkaç kelimelik bir mektupla teşekkür etmenin daha kalıcı ve onurlandırıcı olduğu kanaatine vardım. Valla Mahmure Hanım, Süreyya Bey. Mektup yazamadım henüz ama bu küçük jestimi o yazmayı söz verdiğim mektubun yerine koyunuz lütfen:
"Gerçekten mutfağınız harika! Sizler de çok hoş ev sahiplerisiniz!"